Το πρώτο μέρος συνιστά μία απόπειρα σύνθεσης για ένα θέμα που με απασχολεί διαρκώς από τότε που άρχισα να μελετώ τη συγκεκριμένη περίοδο: πώς μπορεί να σκεφθεί κανείς ένα γεγονός όπως η Γαλλική Επανάσταση; Το δεύτερο μέρος εκθέτει τα στάδια και τα διαδοχικά υλικά της σκέψης μου επί του θέματος, ώστε να διαφωτίσει την πορεία της.
Έτσι παρουσιάζει ο συγγραφέας το βιβλίο του στην εισαγωγή. Το δεύτερο μέρος αποτελείται από τρία δοκίμια. Το πρώτο περιέχει μια πολεμική με τους Γάλλους κομμουνιστές ιστορικούς γύρω από την κυρίαρχη ερμηνεία της Γαλλικής Επανάστασης ως “αστικής”. Τα δύο τελευταία είναι αφιερωμένα στους δύο ιστορικούς που, κατά την ομολογία του Φρανσουά Φυρέ, επηρέασαν περισσότερο τη σκέψη του: Αλεξίς ντε Τοκβίλ και Ωγκυστέν Κοσέν.
Όπως αναγγέλλει ο τίτλος του δοκιμίου του πρώτου μέρους, Η Γαλλική Επανάσταση τελείωσε διότι η στέρεα εγκαθίδρυση της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας εξασφάλισε την αποδοχή της κληρονομιάς της σε όλη τη γαλλική επικράτεια. Συνάμα, στην τελευταία φράση αυτού του δοκιμίου και στην εντελώς τελευταία φράση του βιβλίου, το “οικουμενικό στοιχείο” και το “κεντρικό μυστήριο” της Γαλλικής Επανάστασης χαρακτηρίζονται αντιστοίχως ως η πρώτη εμπειρία της δημοκρατίας και η απαρχή της δημοκρατίας.
Ο Francois Furet (1927-1997) είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς της Γαλλικής Επανάστασης του εικοστού αιώνα.