ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
Δωρεάν έξοδα αποστολής για αγορές 30,00€ και άνω
| Βάρος | 0,700 kg |
|---|---|
| Είδος | |
| ISBN | |
| Εκδότης | |
| Έτος έκδοσης | |
| Σελίδες | |
| Σχήμα |
Άραγε υπάρχουν νόμοι στο χάος; Το χάος είναι εξ ορισμού απρόβλεπτο; Το χάος παραπέμπει τη σκέψη μας στην αταξία, την αδυναμία πρόβλεψης· όμως, θα δούμε ότι δεν είναι έτσι. Αντιθέτως, μπορούμε να συμπεριλάβουμε το χάος στους νόμους της φύσης. Σύμφωνα με την κλασική αντίληψη, ο φυσικός νόμος είναι ταυτισμένος με την έννοια της «νομοτέλειας», τη ντετερμινιστική περιγραφή, το «αναστρέψιμο» του χρόνου, όπου το μέλλον και το παρελθόν διαδραματίζουν τον ίδιο ρόλο. Το χάος διευρύνει την αντίληψή μας για τον φυσικό νόμο, απαιτώντας παράλληλα την έννοια της «πιθανότητας» και της «μη αναστρεψιμότητας».
Αυτή είναι μια ριζοσπαστική αλλαγή που μας αναγκάζει να ελέγξουμε από την αρχή την θεμελιώδη περιγραφή που έχουμε κάνει για τη φύση. Ντετερμινιστικοί νόμοι παράγουν συμπεριφορά που μοιάζει να είναι τυχαία. Ή, εάν το εκφράσουμε διαφορετικά... ίσως ο Θεός παίζοντας ζάρια, δημιουργεί με την ίδια κίνηση ένα Σύμπαν πλήρους νομοτέλειας και τάξης. Η θεώρηση του χάους εισάγει μια νέα συνάφεια. Οδηγεί σε μια επιστήμη η οποία δεν αναφέρεται μόνο σε νόμους, αλλά και σε συμβάντα, σε μια επιστήμη που δεν αρνείται εκ των προτέρων την εμφάνιση του καινούργιου, που δεν αμφισβητεί την ίδια τη δημιουργική δραστηριότητά της.
Πρόλογος στην ελληνική έκδοση
Εισαγωγή στην ελληνική έκδοση
Εισαγωγή
1. Το πρόβλημα του χρόνου και οι δύο κουλτούρες
2. Μακροσκοπική μη-αναστρεψιμότητα
3. Χαοτικοί μετασχηματισμοί
4. Ο τελεστής πιθανολογικής εξέλιξης του χάους
5. Μη ολοκληρωσιμότητα στην κλασική μηχανική
6. Μη ολοκληρωσιμότητα στην κβαντική μηχανική
7. Στατιστικές συλλογές στην κλασική και κβαντική μηχανική
8. Ο ρόλος των συντονισμών Poincare
9. Η πιθανοκρατική θεώρηση
10. Το βέλος του χρόνου
Παράρτημα: Φασματική θεωρία και χάος
Βιβλιογραφία
Δείτε και αυτά
-
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗΝ
ΗΛΙΑΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ -
-
Η ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ ΕΛΞΗ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
Ανακαλύπτοντας τις μελανές οπές -
-
Γιατί E = mc2;
(και γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει ; )